Katakumby świętego Kaliksta – część starożytnych rzymskich katakumb, miejsca spotkań i pochówków chrześcijan. Z polecenia biskupa Rzymu Zefiryna (198-217) cmentarzem tym miał się opiekować diakon, również przyszły biskup Rzymu Kalikst. W odniesieniu do tych katakumb pierwszy raz poświadczono termin τò κοιμετήριον (wym. gr. kimetirion) w znaczeniu publicznego cmentarza chrześcijańskiego.
Z czasem katakumby rozprzestrzeniły się na kilku poziomach o powierzchni 20 kilometrów kwadratowych. W przybliżeniu jest tam pół miliona grobów, a teren zajmuje 35 hektarów. Wśród nich - groby 9 biskupów Rzymu z III wieku, w tym uznanych za świętych i męczenników. Zachowały się płyty nagrobne niektórych z nich. Odkrywca tego miejsca, archeolog Giovanni Battista de Rossi, w 1854 roku nazwał je "małym Watykanem".