Zamek jest położony w niewielkiej wsi, Goli Dzierżoniowskiej, w gminie Niemcza, w powiecie dzierżoniowskim, w województwie dolnośląskim, 45 km na południe od Wrocławia.
Zamek w Goli jest położony pół godziny drogi na południe od Wrocławia, w malowniczym otoczeniu Dolnego Śląska, u podnóża Ślęży i Wielkiej Sowy.
Zamek został wzniesiony przez Leonarda von Rohnau w 1580 roku. Jego fundamenty są w całości oparte na granitowej skale. Istnieją jednak zapisy świadczące o tym, iż miejsce to było zamieszkane już około 1000 roku.
Pierwotny, renesansowy gmach zamku, powstały w latach 1600-1610, był przebudowywany i zmieniany do początku XVIII wieku. Zaniedbany i opuszczony, na przełomie XIX i XX wieku został odbudowany i odrestaurowany.
Niestety podczas II wojny światowej zamek został w znacznym stopniu zniszczony. Jego ostatni właściciele, Rodzina von Prittwitz und Gaffron, zostali zmuszeni do opuszczenia posiadłości, która przeszła pod zarząd ówczesnych władz polskich. Odtąd zamek stopniowo popadał w ruinę.
Wspaniały park otaczający posiadłość został zdewastowany, ale obecnie zarówno zamek jak i park są objęte całkowitą ochroną. Zamek w Goli jest szczególnie interesującym miejscem, jako jedna z najstarszych i największych renesansowych budowli zamkowych w okolicy.
Renesansowy Zamek w Goli, z portalem i dekoracjami sgraffitowymi
elewacji, został wzniesiony na kamiennej skarpie w 1580 roku
przez Leonarda von Rohnau - potwierdza to inskrypcja umieszczona
nad głównym wejściem "W imię Boga Amen. 29 lutego 1580 roku Leonard
von Rohnau rozpoczął budowę i dzięki Bogu przykrył ją dachem" -
najprawdopodobniej w miejscu wcześniejszej budowli średniowiecznej.
Zamek średniowieczny miał charakter obronny, na co wskazuje stroma
skarpa po stronie zachodniej, fosa po stronie wschodniej oraz
podwójne kamienne mury otaczające gmach.
Zamek renesansowy zbudowano w formie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem. Na środku dziedzińca do tej pory rośnie 300-letnia lipa. Na początku XVII wieku do początkowej zabudowy dodano wieżę we wschodnim narożniku. Od tamtej pory kształt budynku pozostał nietknięty.
Park w Goli rozciąga się u stóp wzniesienia zamku. Na powierzchni 13 hektarów rośnie ponad 1600 drzew 36-ciu gatunków z całego świata. Kompleks parkowy nawadniany jest poprzez rozbudowany system wodny. Jego oś stanowi rzeka płynąca przez park, dostarczająca sukcesywnie wody do siedmiu stawów, znajdujących się również na terenie parku. Przez lata większość z nich została zarośnięta i zapuszczona, ale unikalna atmosfera wytwarzana przez kombinację stawów i zieleni nadal ma bezwartościowy wkład w piękno okolicznego krajobrazu.
W parku można znaleźć niespotykane bogactwo fauny i flory. Jego trzon stanowi stuletnia aleja bukowa, prowadząca od zamku poprzez park aż do Uroczyska Siedmiu Stawów.
Ostatnia inwentaryzacja flory w parku w Goli została przeprowadzona jesienią 2001 roku przez grupę w skład której wchodzili: Ewa Domaszewska, Artur Barcki i Cedric Gendaj.
Dokonano specyfikacji 1619 drzew, wśród których wyróżniono 36 różnych ich gatunków. Pełna wersja przeprowadzonej inwentaryzacji, zawierająca szczegółowy opis poszczególnych drzew znajduje się w pliku inwentaryzacja.zip (nazwy gatunków zaprezentowane są jedynie w języku polskim i łacińskim).
Od 2000 roku prowadzone są na Zamku w Goli intensywne prace mające na celu przywrócenie pierwotnych walorów obiektu. Prace te uzyskały w latach 2007-2008 wsparcie z Priorytetu 1 Programu "Dziedzictwo Kulturowe" Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
