Alcazaba – zespół fortyfikacji pałacowych znajdujący się w hiszpańskiej Maladze.
Na zboczu wzgórza Gibralfaro znajdowały się fenickie, a następnie rzymskie fortyfikacje. W XI w. na terenie Hiszpanii władzę sprawowali Maurowie. Emir Kordoby Abd-al-Rahman I zdecydował się w miejscu starych rzymskich fortyfikacji zbudować nową fortecę. Forteca była budowana w latach 756-780. Nazwa twierdzy pochodzi od słowa cytadela w w języku arabskim – al-qasbah. Forteca znajdowała się powyżej Malagi. Dzięki swemu położeniu chroniła miasto oraz port przed atakami piratów. W latach 1057-1063 twierdza została rozbudowana przez sułtana Grenady Badisa Al-Ziri. W XIII wieku Malaga została podbita przez Nasrydów. W XIV wieku Jusuf I, z dynastii Narsydów, połączył Alcazabe z pobliskim zamkiem Gibralfaro podwójnymi murami. W XVI w. Malaga została stolicą niezależnego królestwa. Alcazaba została ponownie rozbudowana. Wzmocniono system murów oraz zbudowano nowe wieże obronne. Zamek Alcazaba pełnił funkcję siedziby mauretańskich władców. W wyniku rekonkwisty Hiszpania weszła pod panowanie katolików. Katoliccy władcy również korzystali z Alcazaby, które pełniła w tamtym okresie funkcje rezydencji. Po pierwszej wojnie światowej rozpoczęto prace mające na celu odrestaurowanie zamku. Odbudowa i konserwacja budynków trwała do 1933 r.
Dzięki pracom konserwatorskim prowadzonym w I połowie XX w. Zamek jest udostępniony zwiedzającym. W obiekcie znajdują się eksponaty fenickiej, rzymskiej oraz arabskiej ceramiki. Eksponaty znajdują się w muzeum archeologicznym na terenie kompleksu. Wewnątrz zamku znajdują się również ogrody zbudowane przez mauretańskich oraz katolickich władców.