Baker Street - londyńska ulica. Znana głównie dzięki literackim postaciom Sherlocka Holmesa i dr. John H. Watsona wymyślonych przez Artura Conan Doyle'a.
Bohaterowie powieści mieszkali pod nieistniejącym w rzeczywistości numerem 221B. To właśnie za sprawą owego adresu obaj dżentelmeni się poznali, o czym można przeczytać w opowiadaniu Studium w szkarłacie, które zostało wydane w 1887. Zgodnie z twórczością sir Arthura Conan Doyle'a Holmes i Watson mieszkali tu w latach 1881-1904. Domem opiekowała się pani Hudson.
W sąsiedztwie ulicy Baker Street znajduje się stacja metra londyńskiego o tejże nazwie. Obsługuje ona następujące linie: Bakerloo Line, Circle Line, Hammersmith & City Line, Jubilee Line Metropolitan Line.
11 września 1971 nastąpiło słynne i spektakularne włamanie do banku Lloyds Bank, o którym opowiada film z 2008 Angielska robota (The Bank Job). Złodzieje wydrążyli pod ziemią tunel długości 15m do skarbca i ukradli ze skrytek depozytowych gotówkę i biżuterię wartości wielu milionów funtów. Nigdy nie znaleziono winnych i nie odzyskano skradzionych dóbr. Kradzież stulecia trafiła na pierwsze strony gazet, ale po paru dniach zapadła cisza, będąca wynikiem dekretu, ograniczającego swobodę wypowiedzi.
Szczegółowy przebieg
We wrześniu 1971 roku Robert Rowland, radioamator, około godziny 23 powiadomił Scotland Yard, że właśnie podsłuchał rozmowę pomiędzy złodziejami, którzy dokonują kradzieży gdzieś w promieniu 10 mil od centrum Londynu, na podstawie podsłuchanych rozmów pomiędzy złodziejami a ich "czujką" zlokalizowaną na jednym z dachów naprzeciwko banku. Ok. 2 w nocy dyżurny policjant postanowił potraktować tę wiadomość serio i wezwał wozy do wykrywania transmisji. Niestety, kiedy w końcu technicy zostali ściągnięci z weekendowego odpoczynku, rozmowy przez krótkofalówkę ustały. Policja nie zaprzestała jednak poszukiwań, sprawdziła 750 banków w okolicach śródmieścia Londynu. W niedzielę po południu przeszukano Lloyd’s Bank na rogu Baker Street i Marylebone Road, ale nie znaleziono żadnych oznak włamania. 15 calowe drzwi do skarbca były nietknięte i zabezpieczone zamkiem z regulatorem czasowym. Policjanci nie zdawali sobie sprawy, że podczas ich inspekcji złodzieje byli w środku. Kradzież odkryto dopiero po otwarciu banku w poniedziałek. Zginęła zawartość 268 skrytek depozytowych. Złodzieje wydrążyli 15 metrowy podkop z piwnic wynajętego uprzednio sklepu z artykułami skórzanymi o nazwie Le Sac, mieszczącego się obok banku. Aby uniknąć wykrycia hałasu, pracowali tylko w weekendy. W metrowej grubości żelbetonie, stanowiącym podłogę skarbca próbowali wyciąć dziurę lancą tlenową, ale w rezultacie musieli użyć materiałów wybuchowych. Podłoga nie była podłączona do systemu alarmowego, ponieważ uznano ją za nie do przebycia. Przestępcy wynieśli do sklepu 8 ton gruzu, a następnie ograbili bank.
Przebieg kradzieży do złudzenia przypominał historię rozwiązaną przez Sherlocka Holmesa w „The Read Headed League” Arthura Conan Doyla. W tym przypadku jednak, nie znaleziono odpowiedzi na mnóstwo pytań. Nie odnaleziono zawartości większości skrytek, a po to, co odzyskano, nikt się nie zgłosił. Symbolika lokalizacji banku przy Baker Street nie umknęła złodziejom. Przed zakończeniem całej akcji napisali na wewnętrznej ścianie sejfu: „Może Sherlock Holmes spróbuje to rozwiązać ...”'.
Dekret zakazujący mediom nagłaśnianie napadu był argumentowany powodem bezpieczeństwa wewnętrznego. Uważa się, że dekret został wydany, gdyż w skrytkach znajdowały się materiały kłopotliwe i zawstydzające głowy państwa (chodziło o konkretną osobę z rodziny królewskiej), co potwierdzają nawet narodowe gazety z tamtego okresu.
