Archikatedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Hawanie (hiszp.: Catedral de la Virgen María de la Concepción Inmaculada de La Habana) – rzymskokatolicka archikatedra w Hawanie, stolicy Kuby. Jest siedzibą katolickiego arcybiskupa San Cristobal de la Habana i głównym kościołem archidiecezji San Cristobal de la Habana. Obecnym biskupem diecezjalnym jest kardynał Jaime Ortega.
Archikatedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Hawanie jest najbardziej wyróżniającą się budowlą na Placu Katedralnym (Plaza de la Catedral) hawańskiej starówki (La Habana Vieja).
Kościół uważany jest za jeden z nielicznych przykładów barokowej architektury sakralnej z cechami asymetrycznymi (prawa wieża jest szersza od lewej), z elementami porządku toskańskiego. Sam budynek jest wykonany głównie z koralu, który został wycięty wraz z dużą ilością skał rafy koralowej, znalezionej na dnie zatoki meksykańskiej. Przy bliższym przyjrzeniu, w ścianie zewnętrznej elewacji można znaleźć zachowane skamieniałości morskie.
Fasada została zaprojektowana na sposób asymetryczny, co jest najbardziej widoczne w wieżach fasady. W prawej dzwonnicy (szerszej) zamontowane zostały dwa dzwony, odlane ze stopu złota, srebra i brązu, co nadaje im delikatniejszy i "słodszy" ton dźwięku.
Archikatedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Hawanie zbudowana została w XVIII wieku, w czasie kiedy coraz więcej rdzennych mieszkańców Kuby zaczęło przyjmować katolicyzm. Do jej powstania w znaczący sposób przyczynił się ówczesny biskup diecezji Santiago de Cuba (obecnie archidiecezji), bp Diego Evelino Hurtado de Compostela, który poprzez regularnie i niezłomne pisanie petycji i próśb o pozwolenie na budowę kościoła, ostatecznie owo pozwolenie uzyskał. W 1727 roku zatwierdzono plany architektoniczne kościoła i klasztoru, i przystąpiono do rozpoczęcia budowy.
W 1748 roku, w miejscu starego kościoła rozpoczęto budowę nowego, która to budowa zakończyła się w 1777 roku.
W latach 1946−1949, pod kierunkiem kubańskiego architekta Cristobala Martineza Marqueza, przeprowadzono modernizację kościoła. Polegała on na przeprowadzeniu dość skomplikowanych, jak na owe czasy, procedur architektonicznych, mających na celu nadaniu kościołowi bardziej otwartego, ale i wzniosłego charakteru, i jednocześnie wpuszczenia więcej światła i poprawienia wentylacji.