Szafszawan (arab. شفشاون, fr. Chefchaouen) – miasto w północnym Maroku, ok. 43 tys. mieszkańców (stan z 1994). Miasto przyciąga wielu turystów ze względu na charakterystyczną architekturę - domy o błękitnych fasadach.
Szafszawan został założony w roku 1471 przez Mulaja Raszida jako baza wypadowa do ataków na Portugalczyków w Ceucie. W kolejnych wiekach rosła populacja miasta, kiedy przybywali tu Żydzi i muzułmańscy uchodźcy ze zdobytych przez Hiszpanów południowych terenów Półwyspu Iberyjskiego. Szafszawan stawał się coraz bardziej samodzielny i antyeuropejski, a przez pewien czas był nawet ośrodkiem na wpół niepodległego emiratu i kontrolował dużą część północnego zachodu. Po pewnym czasie miasto jednak podupadło. Duża społeczność żydowska w mieście pozostała aż do początków XX wieku i kiedy w 1920 roku przybyli tu Hiszpanie, zaskoczyła ich obecność Żydów, mówiących średniowiecznym językiem kastylijskim, który w Hiszpanii w użyciu był czterysta lat wcześniej. Miejscowa ludność używała także technik rzemieślniczych typowych dla średniowiecznej Andaluzji. Współczesny Szafszawan żyje głównie z turystyki.
