Wyspa Gospa od Škrpjela (Wyspa Matki Boskiej na Skale) jest jedną z dwóch wysepek u wybrzeży miejscowości Perast w Zatoce Kotorskiej, należącej do linii brzegowej Czarnogóry. Drugą jest Sveti Đorđe. W przeciwieństwie jednak do niej Gospa od Škrpjela to sztuczna wyspa – jedyna taka na Morzu Adriatyckim.
Wysepka powstała sztucznie w miejscu, gdzie niegdyś wystawała jedynie niewielka, szpiczasta skała. Zgodnie z legendą, podczas nocnego połowu ryb 22 lipca 1452 r., dwaj rybacy – bracia Mortešić – znaleźli na niej obraz Matki Boskiej. Trzykrotnie ustawiano go w kościele św. Mikołaja w Peraście, ale za każdym razem w tajemniczych okolicznościach obraz wracał na skałę. Wydarzenie to było bodźcem do budowy w tym miejscu świątyni, a wpierw wysepki, którą nazwano Gospa od Škrpjela (škrpio w lokalnym dialekcie oznacza bowiem skałę). Mieszkańcy Perastu zaczęli wysypywać głazy i zatapiać zdobyte tureckie okręty, stopniowo powiększając wysepkę. Tylko do 1603 r. zatopiono w tym celu ponad 100 żaglowców wypełnionych kamieniami.
Pierwszy kościół na wysepce powstał już w XV wieku, choć jego rozmiary były skromne. Dopiero wraz z rozbudową wyspy zdecydowano się na budowę nowej większej świątyni. Kościół Matki Boskiej na Skale wybudowano w 1630 r., a w 1. poł. XVIII w. dobudowano do niego okrągłą dzwonnicę.
Wnętrze kościoła jest bogato zdobione. Główny, marmurowy ołtarz, powstał w 1765 r. jako dzieło duetu z Genui: Antonio i jego syna Gerolamo Capellano. Budowę ołtarza sfinansowała cała społeczność Perastu. Plany jego budowy powstały w Wenecji, skąd zostały wysłane do Genui przez kapitana Mato Chiorko (Čorko). Ołtarz przywiózł do Perastu w 1796 r. kapitan Josip Rupčić na statku Corriere di Soria. W środku ołtarza znajduje się tabernakulum z zielonymi marmurowymi filarami, zwieńczone baldachimem, z niszą zawierającą gotycki, uważany za cudowny, obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Po bokach obrazu, znajdują się marmurowe figury św. Jana Ewangelisty z orłem i Biblią, i św. Rocha z psem i laską. Rzeźbił je Francesco Gai - syn Antonia Gai, zaś budowę ich zlecił Ivan Diego Marinović w 1783 r. Wnętrze kościoła (na ścianach bocznych i suficie) pokrywa 68 barokowych obrazów olejnych Tryfona (Tripo) Kokolji z Perastu. Sufit jest udekorowany scenami z życia Maryi i Chrystusa, a także ewangelistów. Osiem kaset zawiera grupy aniołów i kosze róż, lilii i goździków, malowane na drewnianych płytach. Na ścianach wokół nawy znajdują się liczne srebrne płyty wotywne z wygrawerowanymi sylwetkami statków z Boki Kotorskiej oddanych pod opiekę Matki Boskiej na Skale. Jeden z nich nosi nazwę "Sobjeski" na cześć wiktorii wiedeńskiej. Wotywne płyty srebrne składane są po dziś dzień. Przykościelne muzeum mieści kolekcję wotywnych obrazów, malowideł i haftów wyobrażających wstawiennictwo Maryi w chwilach zagrożenia życia na morzu (sztormy, atak okrętów tureckich, wyzwolenie z niewoli na tureckich statkach). Podczas trzęsienia ziemi, które nawiedziło Zatokę Kotorską w 1979 roku kościół i zespół zabudowań na wyspie nie uległy najmniejszym uszkodzeniom - sztucznie utworzone podłoże z niespojonych kamieni zamortyzowało ruchy dna.
Co roku, 22 lipca, na pamiątkę znalezienia cudownego obrazu Matki Boskiej, mieszkańcy Perastu, ubrani w tradycyjne stroje, podpływają łodziami wypełnionymi kamieniami i wrzucają je tuż obok wysepki na dno morza. Także w dzień Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, do kościoła na msze w intencji Matki Boskiej, przybywają uroczyście wierni, zarówno katolicy jak i prawosławni.
