Haein sa (해인사) – klasztor buddyjski w Korei Południowej na górze Kaya (가야산) w prowincji Południowy Kyǒngsang (Kyǒngsangnam-to 경상 남도).
Jeden z najsłynniejszych klasztorów buddyzmu koreańskiego. Hae znaczy ocean, in – odbicie, pieczęć. W terminologii buddyjskiej jest to synonimiczne pojęcie do samadhi i zostało zaczerpnięte z Sutry Avatamsaki. Klasztor został założony w 802 r. przez dwóch mnichów Sununga i Ijonga po ich powrocie z Chin. Jest obecnie 12 parafialną świątynią (zarządza 23 innymi klasztorami) oraz należy do 5 klasztorów systemu ch'ongnim i 3 słynnych klasztorów "trzech skarbów" (kor. sambosach'al lub sambo chongch'al) obok Songgwang-sa i T'ongdo sa. Haein jest klasztorem skarbu Dharmy ze względu na przechowywane płyty z sutrami.
W tym właśnie klasztorze przechowywane są drewniane płyty Tripitaki (81,258). Znajdują się one w dwóch budynkach bibliotecznych. Wykonanie ich zajęło 16 lat. Ponieważ wszystkie płyty wykazują ten sam styl pisma, uważa się, że wyrzeźbiła je jedna osoba. Jest to już trzecia koreańska Tripitaka. Dwie poprzednie zostały wywiezione (w 1021 r.) i spalone (1231 r.) przez Mongołów.
Jak większość bram wejściowych w klasztorach koreańskich i ta nosi nazwę Iljumun – Brama 1-filarowa – niezależnie od ilości filarów, które posiada. Zwrot "ilju" nakierowuje na stan umysłu praktykującego buddyzm: skupionego "jednego umysłu". Napis wejściowy nad bramą oznajmia "Klasztor Haein na górze Kaya".
Głównym budynkiem klasztoru jest Taejǒkkwangjon (Gmach wielkiej ciszy i światła. Kulturalna cenna własność prowincji nr 256). Poświęcony on jest głównemu buddzie szkoły hwaǒm Wajroczanie (kor. Piroch'ana). Oryginalny budynek spłonął i został zrestaurowany w 1817 r. z poprawkami w 1971 r. Budynek ten zawiera wiele wyobrażeń buddy w triadzie z bodhisattwami Mandziuśrim i Samantabhadrą.
Najpewniej z IX w. pochodzi 3-kondygnacyjna stupa ok. 6-metrowej wysokości. Jest to jedna z najwyższych stup z tego okresu. Mniej więcej z tego samego okresu pochodzi kamienna latarnia.
W klasztorze znajduje się także stela wybitnego mnicha Wǒngyonga Wangsa pochodząca z 1125 r. Została tu przeniesiona w 1961 r. z klasztoru Wǒngyonga – P'anya.
W okolicy znajduje się także 15 pustelni oraz miejsca praktyki górskich mnichów (mnisi, którzy praktykują raczej samotnie w odległych górskich zakątkach), których jest ok. 500. Jedną z takich pustelni jest Hongje am. Została ona wybudowana w 1614 r. i rezydował w niej znany mnich Samyǒng. Na terenie pustelni znajduje się stupa mistrza oraz pudo (rodzaj urny na relikty po mnichach). Stupa należy do Cennych kulturalnych własności prowincji Południowy Kyǒngsang (nr 145). Po zniszczeniu stupy w 1943 r. przez Japończyków, została ona zrekonstruowana w 1958 r.
W klasztorze przebywa ok. 220 mnichów.
