Herodion (hebr.: הרודיון; arab.: Jebel Fureidis, łac. Herodium) - forteca Heroda Wielkiego usytuowana na szczycie wzgórza niedaleko Betlejem na Pustyni Judzkiej, w środkowej części Izraela.
Znajduje się ona w odległości 11 km na południe od Jerozolimy.
Król Herod I Wielki wybudował tutaj swój pałac, a u podnóża góry miasto, w którym został pochowany. Grób władcy został odnaleziony 7 maja 2007 przez archeologów z Uniwersytetu Hebrajskiego pod kierownictwem Ehuda Necera. W latach 132-135 (Drugie Powstanie Żydowskie) Herodion stał się siedzibą przywódcy powstania Szymona Bar Kochby. W V-VI w. na szczycie osiedlili się mnisi chrześcijańscy.
Wykopaliska w latach 1962-1967 przeprowadził archeolog włoski, franciszkanin o. Virgilio Corbo. Wydobyto wówczas pozostałości konstrukcji herodiańskich oraz późniejszych budowli. Po roku 1967 Herodion przeszedł w ręce Izraelczyków, którzy kontynuowali prace badawcze. Obecnie teren fortecy jest izraelskim parkiem narodowym.