Hokkeji (jap. 法華寺 Hokkeji, dosł. Klasztor Lotosu Prawa) także jako Hokkeji monzeki (jap. 法華寺門跡) – buddyjska świątynia znajdująca się w Narze w Japonii.
Pierwotnie na terenie, na którym znajduje się świątynia istniała rezydencja należąca Fujiwara no Fuhito. Po jego śmierci rezydencję odziedziczyła jego córka, cesarzowa Kōmyō. Świątynia na terenie rezydencji została utworzona na życzenie Kōmyōshi w 745 roku. Dwa lata później powstał formalnie na jej terenie klasztor Hokke metsuzai no tera, Klasztor Znoszący Przewiny Lotosu Prawa.
Klasztor ten został ustanowiony głównym klasztorem żeńskim najpierw dla prowincji Yamato, a później także dla całej Japonii. Jego budowa zakończyła się w 782 roku, gdyż wtedy został zlikwidowany urząd zajmujący się budową świątyni.
Głównym obiektem kultu był wtenczas, podobnie jak w klasztorze Tōdai-ji, najprawdopodobniej posąg Buddy Vairocany.
Po przeniesieniu stolicy Japonii z Nary do Nagaoki w 784 roku, klasztor stracił na znaczeniu i zaczął podupadać. W roku 1017 w klasztorze służyło 15 mniszek.
W 1180 roku świątynia została mocno zniszczona w wyniku najazdu wojsk dowodzonych przez Taira no Shigehira. Klasztor odbudowano jednak w 1203 roku.
W ciągu kolejnych lat klasztor nawiedziły klęski żywiołowe – w 1499 i 1506 roku budynki świątynne strawił pożar, a w roku 1696 i 1707 budynki mocno ucierpiały podczas trzęsień ziemi. W związku z tym większość budynków, które obecnie można oglądać na terenie świątyni pochodzi z 1601 roku.
W świątyni znajduje się posąg Kannon o Jedenastu Twarzach, powstały w IX wieku, znajdujący się w głównym pawilonie świątyni. Oprócz tego w świątyni znajduje się wykonany z papieru posążek Yokobue, mniszki mieszkającej w klasztorze pod koniec XII wieku.
