Huascar (1866)

"Huáscar" - okręt pancerny klasy monitor z II połowy XIX wieku, służący w marynarkach wojennych Peru i Chile. Został zbudowany w Wielkiej Brytanii w 1865 dla floty wojennej Peru. Odznaczył się szczególnie podczas wojny o Pacyfik w 1879, w toku której został zdobyty i wcielony do marynarki wojennej Chile. Obecnie, od 1952, jako pomnik chwały morskiej obu krajów, pełni rolę okrętu-muzeum w chilijskim porcie wojennym Talcahuano. Jest jednym z najsłynniejszych i najbardziej zasłużonych okrętów Ameryki Południowej.

Budowa

Monitor "Huáscar" został zbudowany w stoczni Laird Brothers w Birkenhead w Wielkiej Brytanii na zamówienie marynarki wojennej Peru. Wraz z fregatą pancerną "Independecia", były one pierwszymi okrętami pancernymi marynarki wojennej Peru, zamówionymi w Europie w ramach programu rozwoju marynarki, wymuszonego przez napięte stosunki z sąsiednimi państwami i z dawną metropolią kolonialną, Hiszpanią. Wcześniej flota Peru posiadała jedynie kilka niewielkich drewnianych okrętów. Nowy okręt został zamówiony 12 sierpnia 1864, klasyfikowany początkowo jako wieżowy pancernik obrony wybrzeża. Koszt budowy wyniósł 71 000 funtów. Okręt wodowano 7 października 1865. Z inicjatywy prezydenta Pezeta otrzymał nazwę na cześć władcy Inków, Huascara.

W momencie budowy "Huáscar" był nowoczesną i silną jednostką. Zaprojektowany przez konstruktora Cowpera Colesa, był jednym z pierwszych okrętów wyposażonych w wieżę artyleryjską, której koncepcję Coles forsował równolegle do Johna Ericssona (twórcy USS "Monitor"). W odróżnieniu od oryginalnego "Monitora", otrzymał wyższe burty, zwłaszcza na dziobie i w części rufowej, co dawało mu znacznie lepsze własności morskie. Na śródokręciu, gdzie umieszczona była wieża, burty obniżały się. Główne uzbrojenie okrętu w postaci dwóch dział odprzodowych kalibru 254 mm umieszczone było w wieży obrotowej. W celu załadowania działa były chowane do wieży. Wieża osadzona była na centralnej osi opierającej się na stępce okrętu, a jej ściany opierały się na łożysku rolkowym. Wieża obracana była ręcznie przez 16 ludzi, a czas pełnego obrotu wynosił 15 minut. Napęd wieży i uzbrojenie później zmodernizowano.

Kadłub wykonany był z żelaza i podzielony grodziami na 5 przedziałów wodoszczelnych. Pancerz burtowy rozciągał się od górnego pokładu na 90 cm poniżej linii wodnej i miał grubość 114 mm na śródokręciu - od wieży artyleryjskiej do maszynowni. Na dziobie i rufie jego grubość spadała do 64 mm. Pancerz umieszczony był na poszyciu na drewnianej podkładce. Śródokręcie było ponadto chronione pokładem pancernym, opancerzona była też wieża artyleryjska i umieszczone za nią stanowisko dowodzenia. Dziób okrętu był wykonany w formie taranu. Główny napęd okrętu stanowiła pozioma maszyna parowa pojedynczego rozprężania, o mocy 1200 KM. Okręt posiadał też pomocnicze ożaglowanie typu bryg, które jednak ostatecznie zdjęto przed 1879 wraz z przednim masztem i bukszprytem, jako niepraktyczne.

Służba w Peru

"Huáscar" został odebrany przez peruwiańską załogę 12 stycznia 1866, pod dowództwem komandora Jose Marii Salcedo. Trzy dni później Peru przystąpiło do wojny Chile z Hiszpanią i "Huáscar" pośpiesznie opuścił Wielką Brytanię w obawie przed internowaniem. Po spotkaniu w Breście z nowo zbudowaną fregatą pancerną "Independencia", oba okręty wyruszyły 27 lutego przez Atlantyk. 28 lutego "Huáscar" został lekko uszkodzony w kolizji obu okrętów; remont udało się przeprowadzić dopiero w Rio de Janeiro, gdzie okręty dopłynęły 1 kwietnia.

Nie zdążyły one wziąć udziału w aktywnych działaniach wojennych. Przepłynęły przez Cieśninę Magellana 24 maja i dołączyły do sojuszniczej floty w Ancud w Chile dopiero 7 czerwca. Po drodze zdołały jednak zatopić trzy hiszpańskie statki handlowe u brzegów Brazylii. 11 czerwca flota sojusznicza została przebazowana do zniszczonego niedawno przez Hiszpanów Valparaiso. Rząd Peru planował użycie "Huáscara" i innych okrętów w ekspedycji odwetowej do hiszpańskiej kolonii na Filipinach, jednak plan ten ostatecznie zarzucono. Po rozwiązaniu wspólnej eskadry i zakończeniu aktywnych działań bojowych, "Huáscar" przeszedł do Peru, bazując głównie w Callao.

W lutym 1868 dowódcą monitora został komandor Miguel Grau, piastując to stanowisko aż do lipca 1876. Postawa dowódcy "Huáscara" przyczyniła się do niepowodzenia próby zamachu stanu braci Gutiérrez przeciw nowemu prezydentowi elektowi Manuelowi Pardo 22 lipca 1872. Na początku 1873 monitor patrolował wody wzdłuż wybrzeży Chile i Boliwii w związku z napięciem się stosunków między tymi krajami. Od kwietnia 1874 do stycznia 1875 monitor w składzie eskadry szkolnej (Escuadra de Evoluciones) uczestniczył w zespołowych ćwiczeniach taktyki morskiej. 2 listopada 1874 "Huáscar" przechwycił w zatoce Pacocha statek "Talismán" z ładunkiem broni, udaremniając powstanie antyrządowe generała Nicolása de Piéroli.

Powstanie Pieroli

W maju 1877 Nicolás de Piérola podjął kolejną próbę zamachu stanu w Peru, jednak nie udało mu się obalić prawowitych władz. Niemniej 6 maja zwolennicy Pieroli opanowali "Huáscar", który stał się następnie kwaterą samozwańczego prezydenta. Przeciw okrętowi skierowana został eskadra rządowych okrętów peruwiańskich. 27 maja doszło do potyczki, podczas której "Huáscar" spowodował niewielkie szkody na pokładzie fregaty pancernej "Independecia" i sam zdołał umknąć. 28 maja ostrzelał port Pisagua, który następnie opanowali członkowie jego załogi. Jednak, na skutek wcześniejszego zatrzymania i skontrolowania dwóch brytyjskich statków handlowych, przeciw "Huáscarowi" wyruszyła brytyjska eskadra w składzie silnie uzbrojonej fregaty HMS "Shah" i korwety HMS "Amethyst".

29 maja, po odrzuceniu przez Pierolę oferty poddania się, doszło do potyczki z brytyjską eskadrą w zatoce Pacocha. Po zaciętym, ponad dwugodzinnym pojedynku, "Huáscar", dobrze manewrując po płytkich wodach, zdołał umknąć pod osłoną ciemności. W czasie walki otrzymał kilkadziesiąt trafień, które nie spowodowały większych zniszczeń, a tylko jedno przebiło pancerz. Okręt uniknął również trafienia wystrzeloną do niego torpedą - było to pierwsze użycie bojowe torped w historii, i stąd "mało istotna potyczka pod Ilo weszła do historii wojen morskich". Starcie to uważane było za prestiżową porażkę Royal Navy, ponieważ okręty brytyjskie nie zatopiły ani nie zatrzymały "Huáscara", jednakże pod względem taktycznym zwyciężali Brytyjczycy. Mimo to, 30 maja okręt poddał się siłom rządowym w Iquique, ponieważ na pancerniku kończyły się zapasy amunicji.

Wojna o Pacyfik

21 maja 1879]] 5 kwietnia 1879 roku wybuchła tzw. wojna o Pacyfik (wojna o saletrę) między Peru i Boliwią a Chile. "Huáscar" był jedną z czterech najsilniejszych jednostek floty Peru i jedną z dwóch najbardziej wartościowych. Drugą, fregatę "Independencia", wkrótce stracono. Jego dowódcą od 28 marca ponownie był Miguel Grau. 21 maja "Huáscar" zatopił w bitwie pod Iquique chilijską korwetę "Esmeralda", blokującą Iquique. Mimo że jego ogień był niecelny, "Huáscar" trzykrotnie staranował "Esmeraldę", przy czym dowódca "Esmeraldy" Arturo Prat poniósł śmierć na pokładzie "Huáscara", próbując abordażować monitor i zyskując przez to status chilijskiego bohatera narodowego.

W ciągu następnych miesięcy, monitor pod dowództwem komandora Grau, mianowanego później kontradmirałem, prowadził śmiałe działania rajderskie na chilijskich liniach komunikacyjnych, topiąc statki handlowe, atakując porty i stając się najbardziej dokuczliwym zagrożeniem dla Chile. Między innymi, podczas rajdu w czerwcu zatopił 13 niewielkich statków, uwolnił dwa peruwiańskie szkunery, przerwał podwodny kabel telegraficzny między Valparaiso i Antofagasta i walczył z bateriami nadbrzeżnymi w Antofagasta. 23 lipca 1879 pod Antofagasta wraz z korwetą "Unión" zdobył statek "Rimac" transportujący szwadron chilijskiej kawalerii pułku Carabineros de Yungay (258 żołnierzy), konie i sprzęt wojskowy. Fakt ten spowodował w Chile demonstracje antyrządowe, zmiany w rządzie i dowództwie. Chilijczycy przygotowali główny zespół floty specjalnie w celu przechwycenia "Huáscara", remontując swoje okręty i czyszcząc im kadłuby dla osiągnięcia większych prędkości. Mimo to, 28 sierpnia w starciu na redzie portu Antofagosta z korwetą "Abtao", kanonierką "Magallanes" i bateriami nadbrzeżnymi, "Huáscar" poważnie uszkodził "Abtao" i spowodował szkody w artylerii nadbrzeżnej, sam odnosząc niewielkie uszkodzenia (1 zabity).

8 października 1879 rano "Huáscar" i korweta "Unión" zostały ostatecznie przechwycone przez główne siły chilijskie. W bitwie koło przylądka Angamos z silniejszymi chilijskimi pancernikami kazamatowymi "Almirante Cochrane" i "Blanco Encalada", "Huáscar" został poważnie uszkodzony kilkudziesięcioma trafieniami z ciężkich dział, w tym co najmniej 20 pociskami przeciwpancernymi Pallisera, przebijającymi pancerz. Okręt został trafiony m.in. w wieżę artyleryjską. Zginęło 33 (wg innych źródeł 64) członków jego załogi, w tym admirał Grau na skutek trafienia w wieżę dowodzenia, niedługo po rozpoczęciu walki; wielu zostało rannych. Po zaciętej walce, Peruwiańczycy podjęli próbę samozatopienia obezwładnionego okrętu, lecz chilijski oddział abordażowy zapobiegł zatonięciu, opanowując okręt. Według relacji amerykańskiego oficera oglądającego okręt po bitwie, "trudno było znaleźć jard kwadratowy powierzchni nadbudówek bez śladu pocisków różnych kalibrów". Utrata "Huáscara" zaważyła na biegu wojny, dając Chilijczykom swobodę działań na morzu i transportu wojsk.

Służba w Chile

Po przejęciu "Huáscar" został wyremontowany w Valparaiso i wcielony do marynarki wojennej Chile, biorąc udział w dalszych działaniach wojennych przeciwko Peru. Początkowo uczestniczył w blokadzie portu Arica. 27 lutego 1880 został tam uszkodzony w pojedynku z bateriami nadbrzeżnymi i powolnym, ale silnym monitorem "Manco Cápac" (amerykańskiego typu Canonicus; było to prawdopodobnie pierwsze starcie monitorów). "Huáscar" został trafiony 12 pociskami, w tym dwoma kalibru 381 mm z "Manco Cápac", w momencie gdy usiłował staranować peruwiański monitor, przy czym poniósł śmierć dowódca "Huáscara", komandor porucznik Manuel Thomson Porto Mariño.

17 marca 1880 "Huáscar" pod nowym dowódcą ostrzeliwał baterie nadbrzeżne w Arica, a następnie blokował Callao, walcząc 22 kwietnia i 10 maja z bateriami nadbrzeżnymi. Podczas drugiego starcia, został trafiony trzy razy, w tym raz poniżej linii wodnej. Po remoncie, od listopada ponownie blokował Callao. 11 grudnia wraz z innymi jednostkami walczył tam z peruwiańskim monitorem "Atahualpa". 13 stycznia 1881 wspierał wojska lądowe w zwycięskiej bitwie pod Chorillos na przedpolu Limy, a następnie pod Miraflores. Na skutek zwycięstw Chile na lądzie, zakończyły się działania morskie wojny.

W 1882 okręt został zmodernizowany, m.in. wymieniono działa artylerii głównej na nowocześniejsze odtylcowe działa kaliber 203 mm o dłuższej lufie i lepszych własnościach balistycznych, a na skutek zastąpienia ręcznego mechanizmu obrotu wieży parowym skrócił się czas jej pełnego obrotu z 15 do 5 minut. Wymieniono też na nowe kotły. W 1885 na odtylcowe wymieniono działa artylerii średniej, zamontowano też nowe stanowisko dowodzenia i wymieniono śrubę. W 1890 okręt przeszedł do rezerwy.

W 1891, podczas wojny domowej między Kongresem a prezydentem Jose Balmaceda, "Huáscar" razem z flotą Chile wszedł w skład sił partii Kongresu. 19 lutego 1891 wraz z "Blanco Encalada" i nowym krążownikiem "Esmeralda" odparł atak oddziałów prezydenckich na Iquique. Brał też ograniczony udział w dalszych działaniach morskich wojny domowej. Po zakończeniu działań, w 1891, trafił ponownie do rezerwy, a w 1896 poddano go remontowi.

Po remoncie, w 1897 doszło na nim do wybuchu kotła, w którym zginęło 14 ludzi, po czym "Huáscar" już nie powrócił do służby liniowej. W 1901 został wycofany ze służby i zakotwiczony w bazie Talcahuano jako stacjonarny hulk koszarowy, po zdemontowaniu kotłów. W latach 1917-1930 służył jako okręt-baza okrętów podwodnych. W kolejnych latach pozostawał nadal zakotwiczony w Talcahuano. W 1934 okręt udostępniono do zwiedzania i ustawiono na nim 4 działka salutacyjne, podnosząc na nim proporzec Dowódcy 2. Strefy Morskiej.

- stan obecny]]

Muzeum

W rocznicę bitwy pod Angamos, 8 października 1952, po odrestaurowaniu, "Huáscar" został otwarty jako okręt-muzeum w bazie marynarki wojennej Chile w Talcahuano. Stał się pomnikiem morskiej chwały obu narodów. W odrestaurowanym salonie dowódcy okrętu na rufie znajdują się portrety zarówno dwóch poległych na jego pokładzie dowódców chilijskich - Arturo Prata i Manuela Thomsona, jak i peruwiańskiego admirała Miguela Grau. W pomieszczeniach kotłowni urządzono kaplicę. W latach 1971-1972 okręt przeszedł remont i dalszy etap restauracji.

Шаблон:Commons

Dane

  • wyporność:
    • standardowa 1 100 ton
    • pełna 2 030 ton
  • wymiary: długość / szerokość / zanurzenie: 59,4 / 10,7 / 4,53 m
  • konstrukcja: kadłub żelazny, 5 przedziałów wodoszczelnych
  • napęd: maszyna parowa pozioma dwucylindrowa, pojedynczego rozprężania; 4 prostokątne kotły parowe; moc 1 200 KM (maksymalna 1 640 KM); 1 śruba okrętowa
  • prędkość: maksymalna 12,4 węzłów
  • zapas węgla: 300 t
  • zasięg: 2 700 Mm przy 9 w., 1 800 Mm przy 10 w.
  • załoga: ok. 200

Uzbrojenie:

  • początkowo:
    • 2 odprzodowe działa gwintowane kaliber 254 mm Armstrong (330 funtowe; długość lufy L/12 kalibrów) w obrotowej wieży artyleryjskiej na śródokręciu (kąt ostrzału - 138° na obie burty)
    • 2 działa odprzodowe 120 mm Armstrong (40 funtowe; długość lufy L/16 kalibrów) w stanowiskach na prawej burcie i rufie
    • 1 działo odprzodowe 76 mm Armstrong (12 funtowe) w stanowisku na lewej burcie
    • 1 karabin maszynowy Gatling na marsie masztu
  • od 1882/1885:
    • 2 odtylcowe działa kaliber 203 mm Elswick w obrotowej wieży
    • 2 działa odtylcowe 120 mm w stanowiskach na prawej burcie i rufie
    • 1 działo odtylcowe 76 mm w stanowisku na lewej burcie
    • 2 działa 57 mm
    • 3 pięciolufowe działa 37 mm Hotchkiss

Opancerzenie (żelazne na drewnianym podkładzie):

  • wieża artyleryjska - 140 mm (przód) - 114 mm
  • burty - 64-115 mm
  • pokład (śródokręcie) - 51 mm
  • wieża dowodzenia - 76 mm

Шаблон:Przypisy

Bibliografia

Шаблон:Bibliografia start

  • Aleksandr Mitrofonov, "Monitor 'Huáscar' pod dwoma banderami" w: Okręty Wojenne nr 51 (1/2002) (główne źródło)
  • Paweł Piotr Wieczorkiewicz Historia wojen morskich. Wiek pary, Wydawnictwo Puls, Londyn 1995, ISBN 1-85917-030-7 (vol. I & II).
Wymienione w następujących kategoriach:
Zostaw komentarz
Wskazówki i porady
Zorganizowane przez:
Ivo Stober
13 july 2016
Un panorama distinto para conocer algo de la historia de Chile. Todo en perfecto estado y lo más importante de todo es la tranquilidad que brinda el lugar al ser una base militar
Trinidad Paz Marín
23 february 2019
Conservan muy bien el patrimonio y la historia. Esta muy bien mantenido, tanto la infraestructura como los datos y antecedentes. Vayan en la mañana porque en la tarde la fila es de una hora
Carolina Sepúlveda
14 june 2016
Excelente museo, buen precio de entrada, me encantó las colecciones y lo bien conservado que está. Marineros/as amables con los visitantes
Luis M.
14 august 2011
Increíble paseo x la historia, al principio la sensación es un barco pequeño, pero al recorrerlo la percepción cambia. La entrada es $1000 adultos y $500 niños. Lo único q mejoría es incluir un guía.
Joaquin Cortes
18 february 2015
Excelente museo historico, se deberia fomentar mas la historia de nuestro pais, abrigarse bien mientras se espera la balsa, vientos muy fuertes
Dulce Briones
8 february 2015
Baños en el acceso muy limpios me impresiono se debe ir temprano ya que en esta fecha esta siempre con muchos turistas
Pokaż więcej komentarzy
foursquare.com
6.8/10
1 415 osoby zostały tutaj
Mapa
0.3km from Jorge Montt, Talcahuano, Región del Bío Bío, Chile Wskazówki
Sat-Sun 11:00 AM–7:00 PM
Mon 7:00 AM–5:00 PM
Tue-Thu 9:00 AM–6:00 PM

RH Monitor Huáscar na Foursquare

Huascar (1866) na Facebook

Sonesta Hotel Concepcion

rozpoczynając $97

Radisson Petra Concepcion

rozpoczynając $95

Holiday Inn Express Concepcion

rozpoczynając $80

Wyndham Garden Concepcion

rozpoczynając $0

Ibis Concepcion

rozpoczynając $43

Hotel Diego de Almagro Lomas Verdes

rozpoczynając $60

Polecamy zabytki w pobliżu

Widzieć wszystko Widzieć wszystko
Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
Fuerte La Planchada

El Fuerte La Planchada es un fuerte chileno ubicado en la Playa de

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
Juan Pablo II Bridge

The Juan Pablo II Bridge, also known as Puente Nuevo ('New Bridge'),

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
Fort Colcura

Fort Colcura was a small fort that was the first Spanish settlement

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
Fuerte de Santa Juana de Guadalcazar

El Fuerte Santa Juana de Guadalcazar es una antigua fortificación

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
Laja (wodospad)

Salto del Laja – kompleks czterech wodospadów położony w środ

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
Fort Nativity (Fuerte de Nacimiento)

Fort Nativity (Spanish: El Fuerte de Nacimiento) is a fort founded by

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
Fuerte Tucapel

El Fuerte de Tucapel, San Diego de Tucapel o San Ambrosio de Tucapel

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
Malleco Viaduct

The Malleco Viaduct (Spanish: Viaducto del Malleco) is a railway

Podobne atrakcje turystyczne

Widzieć wszystko Widzieć wszystko
Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
USS Midway Museum

The USS Midway Museum is a historical naval aircraft carrier museum

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
USS Midway (CV-41)

USS Midway (CVB/CVA/CV-4) - lotniskowiec amerykański, okręt główny lot

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
USS Missouri (BB-63)

USS Missouri (BB-63) — amerykański pancernik typu Iowa nazywany ta

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
SS Great Britain

SS Great Britain – pierwszy statek o kadłubie z żelaza i nap

Dodaj do listy życzeń
Byłem tu
Odwiedził
USS Hornet Museum

The USS Hornet Museum is a museum ship in Alameda, California, USA.

Zobacz wszystkie podobne miejsca