Jaffa – do 1923 roku miasto było jednym z najważniejszych portów w Palestynie. W 1948 roku weszło w skład państwa Izrael. Od 1949 roku dzielnica Tel Awiwu-Jafy.
W 1799 miasto zajął Napoleon Bonaparte i dokonał rzezi na jego mieszkańcach, z jego rozkazu zostało rozstrzelanych kilkaset ludzi. Od 1880 do portowego miasta Jaffa licznie napływali żydowscy imigranci z Europy. Byli to w większości Aszkenazyjczycy, którzy zostali pobudzeni do Pierwszej Aliji ideami Syjonizmu. Ci nowi imigranci pragnęli osiedlić się w Ziemi Izraela i zająć się uprawą roli. Z tego powodu wielu z nich osiedliło się na nadmorskich wydmach położonych na północ od Jaffy. W ten sposób powstało osiedle Neve Tzedek (lata 1887-1896).
Gdy w 1904 rozpoczęła się Druga Alija, grupa żydowskich imigrantów postanowiła w 1906 założyć nową podmiejską dzielnicę na peryferiach Jaffy. W 1908 zakupiono 5 ha wydm na północny wschód od Jaffy, na których powstało osiedle mieszkaniowe Ahuzat Bayit. 11 kwietnia 1909 powstało drugie osiedle Nahalat Binyamin. 21 maja 1910 dla nowego osiedla przyjęto oficjalnie nazwę Tel Awiw. Nowa osada bardzo szybko się rozrastała i w 1914 Tel Awiw zajmował już ponad 100 ha, na których istniało kilka nowych osiedli mieszkaniowych.
Brytyjskie władze usiłowały utrzymywać w Palestynie spokój, jednakże bardzo szybko zaczęły narastać tarcia polityczne pomiędzy Żydami a Arabami. 1 maja 1921 arabski tłum zaatakował żydowskich mieszkańców w Jaffie. Podczas tych rozruchów zginęło 47 Żydów i 48 Arabów, a rannych zostało 146 Żydów i 73 Arabów. Zamieszki te sprawiły, że wielu Żydów opuściło wówczas Jaffę i przeprowadziło się do Tel Awiwu.
Strajk arabskich dokerów w Jaffie, a następnie arabskie rozruchy 1936-1939 w Palestynie, doprowadziły do wybudowania w 1938 nowego portu morskiego i portu lotniczego w Tel Awiwie. W ten sposób żydowski Tel Awiw zyskał niezależność od pobliskiej arabskiej Jaffy.
29 listopada 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło Rezolucję nr 181 w sprawie podziału Palestyny. W myśl tej Rezolucji, Tel Awiw (230 tys. mieszkańców) miał wejść do państwa żydowskiego, natomiast Jaffa (101 tys. mieszkańców) do państwa arabskiego. Jednakże Arabowie odrzucili plan ONZ i wywołali wojnę domową. W trakcie jej trwania, 25 kwietnia Żydzi zajeli Jaffę, a arabskich mieszkańców wygnali.
W kwietniu 1949 nastąpiło połączenie Tel Awiwu z Jaffą w jedną aglomerację, do której włączono także opuszczone podczas wojny arabskie wioski al-Shaykh Muwannis, Jammasin i Sumail.
W Jaffie znajduje się duża ilość zabytków, w tym starożytny port morski z długoletnią historią. Jest to jeden z najstarszych portów morskich na świecie. Przy porcie znajduje się nieczynna latarnia morska Jaffa. Jednak największą atrakcją turystyczną Jaffy jest XII-wieczny meczet Mahamoudia. Tuż przy nim znajduje się fontanna wybudowana dla pielgrzymów oraz zupełnie niearabska wieża zegarowa, wzniesiona w 1906 na cześć tureckiego sułtana Abd-ul-Hamida II.
