Kopalnia w Falun (szwed. Falu gruva) – szwedzka kopalnia o historycznym znaczeniu, zamknięta w 1992 roku.
Wydobycie miedzi w Falun zaczęło się prawdopodobnie w IX wieku, natomiast okres od XIII wieku jest udokumentowany. Największy rozwój kopalni przypada na wiek XVII, kiedy to kopalnia dostarczała 2/3 światowego wydobycia miedzi. Pozyskiwana tam była nie tylko miedź, ale także złoto (był to największy wówczas wydobywca w Szwecji) i srebro (drugie miejsce w Szwecji).
Ponieważ jednak wydobycie odbywało się często w niezaplanowany sposób, dochodziło często do zawałów. W roku 1687 zapadła się większa część kopalni. Szczęśliwie miało to miejsce w środku lata, podczas jednego z największych świąt w Szwecji, przez co nikt nie ucierpiał. Teren wydobywczy kopalni (Stora Stöten) ma dzisiaj głębokość 95 m i szerokość 350 m.
W wieku XVIII kopalnia straciła na znaczeniu, chociaż pozostała aż po wiek XIX ważnym producentem miedzi. Chociaż prace wydobywcze nadal miały miejsce w XX wieku, jednak pozyskiwana ruda składała się w 30% z siarki, w 5,5% z cynku, w 2% z ołowiu, a tylko w 0,4% z miedzi, ze śladowymi ilościami złota i srebra.
Dziś jest tam muzeum, a od 2001 roku kopalnia jest na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Produktami ubocznymi kopalni są czerwone pigmenty o nazwie Falunrot, które stały się szwedzką farbą narodową i są po dziś dzień wytwarzane.
Kopalnie stały się tematem dla niektórych niemieckojęzycznych autorów: