Kreml kazański (ros.: Казанский Кремль; tatar. Казан кирмәне/Qazan kirmäne) jest główną historyczną cytadelą Tatarstanu, które mieści się w mieście i stolicy Tatarstanu, w Kazaniu. Kreml został wzniesiony przez cara Iwana Groźnego na zgliszczach dawnego zamku Chanatu Kazańskiego. Kreml został umieszczony na liście światowego dziedzictwa UNESCO w 2000 roku.
W murach kazańskiego Kremla znajduje się wiele starych budynków, pośród których najstarszą budowlą jest Sobór Zwiastowania, który został wzniesiony w latach 1554-1562. Sobór odróżnia się od innych prawosławnych soborów wybudowanych w XVI wieku ze względu na 6 filarów oraz 5 apsydów, które sobór posiada. Sobór został wybudowany z lokalnego jasnego piaskowca niż z cegieł. Sprawa architekta nigdy nie była rozstrzygnięta, ale uważa się architekta sobora jako Postnika Jakowlewa (ros. Постник Яковлев), który był architektem słynnej Cerkwi Wasyla Błogosławionego na Placu Czerwonym w Moskwie, chociaż sprawa domienanego architekta nigdy nie została potwierdzona. Dzwonnica sobora została wybudowana w pięciu stopniach na życzenie Iwana Groźnego i miała nawiązywać podobizną do Dzwonnicy Iwana Wielkiego, znajdująca się na Kremlu w Moskwie. Dzwonnica Iwana Wielkiego została zburzona przez władze radzieckie w 1930 roku.
Najbardziej zauważalnym obiektem kazańskiego Kremla jest krzywa „Wieża Söyembikä”, która prawdo podobnie została wybudowana podczas panowania Piotra Wielkiego. Znana legenda tatarstańska nawiązuje budowlę wraz z ostatnią królową Kazania.
Wieża Spasskaja jest nazwaną dzięki klasztoru Spasski, który dawniej znajdował się w pobliżu. W kompleksie klasztoru, znajdowała się dawniej cerkiew św. Mikołaja (wybudowana w latach 60. XVI wieku) i sobór Przemienienia Pańskiego (wybudowany w latach 90. XVI wieku). Obie budowle zostały zniszczone za czasów Stalina.
Wśród budowli Kremla, znajdują się śnieżno-białe wieże i ściany, wybudowane w XVI i XVII wiekach (później remontowane), meczet Kul Szarif, który został ostatnio ponownie wybudowany na Kremlu, Dom Gubernatora (wybudowany 1834-1853), który współcześnie wypełnia rolę Pałacu Prezydenta Tatarstanu. Uważano że miejsce współczesnego Pałacu Prezydenckiego jest miejscem, gdzie dawniej znajdował się dawny pałac Chana. Pomiędzy Pałacem Prezydenckim a Wieżą Söyembikä znajduje się cerkiew Pałaca, która została wybudowana na fundamentach dawnego meczetu.
Wieża obronna zwana „tajemniczą” znajduje się w północnych murach Kremla. Wieża jest zwana tajemniczą ze względu na jej nieznaną ludziom wówczas dostępu do wody pitnej. Wejście przez bramę jest dozwolona tylko osobom, a w wyjątkowych sytuacjach pojazdom.
Otwarcie na ówczesne czasy, największego meczetu w Europie, Kul Szarif przyciągnęło 24 czerwca 2005 roku, około 17000 gości. Przybyły delegacje 40 państw świata.
Przy okazji otwarcia meczetu Kul Szarif, zostało uchwalona ustawa o przywróceniu użytku sobora Zwiastowania na terenie Kremla, sobór który został odebrany prawosławnym po Rewolucji Październikowej. W święto Matki Boskiej Kazańskiej, 21 lipca 2005 roku, patriarcha moskiewski Aleksiej II i ówczesny prezydent Tatarstanu, Mintimer Shajmijew ustawili ikonę w soborze Zwiastowania, która była przez długi okres czasu uważana jako zaginiona, i która została oddana Rosji przez papieża Jana Pawła II krótko przed śmiercią.
W 2005 roku, otwarto część pierwszej linii metra kazańskiego oraz stację metra „Kreml” tuż pod wejściem do Kremla.
