Wielka Ławra św. Saby, znana w arabskim jako Mar Saba (heb. מנזר מרסבא) – prawosławny klasztor leżący w dolinie Cedron na Zachodnim Brzegu, na wschód od Betlejem. Założony został przez św. Sabę z Kapadocji w roku 439, dzisiaj mieszka w nim około 20 mnichów. Jest jednym z najstarszych klasztorów na świecie i po dziś dzień pielęgnuje starożytne tradycje. Jedną z jego wciąż zachowanych restrykcji jest zakaz wchodzenia do jego wnętrza przez kobiety.
Klasztor przechowuje dobrze zachowane ciało i relikwie św. Saby. Mar Saba jest sporadycznie odnoszona do zakonu albo klasztoru św. Saby.
Mar Saba było domem Jana z Damaszku (ur. 676, zm. 749-754?), który odegrał ważną rolę podczas Ikonoklazmu. Około roku 726 pisał listy do bizantyjskiego cesarza Leona III, polemizując z jego edyktami zabraniającymi czczenia obrazów i posągów Chrystusa oraz chrześcijańskich ikon.
Klasztor jest ważny dla poznania historycznego rozwoju liturgii Prawosławia.
Wedle opinii Mortona Smitha (1915-1991) miał on w 1958 roku znaleźć w Mar Sabie kopie listów przypisane Klemensowi Aleksandryjskiemu, zawierające fragmenty nazwane Tajemną Ewangelią Marka.