Most Vasco da Gama (port. Ponte Vasco da Gama) – najdłuższy most w Europie na rzece Tag, który spina brzeg rzeki w okolicach stolicy Portugalii, Lizbony (w miejscowości Sacavém) z miejscowością Montijo po drugiej stronie rzeki. Jego długość wynosi 17,2 km, w tym 0,829 km to przęsło główne, 11,5 km pozostałe przęsła nurtowe oraz 4,8 km to wiadukty dojazdowe i węzły. Most został zbudowany w celu odciążenia ruchu na jedynym moście (Most 25 de Abril) łączącym stolicę Portugalii z terenami po drugiej stronie rzeki Tag oraz połączenia autostrad wybiegających z Lizbony.
Most zostały otwarty dla ruchu samochodowego 29 marca 1998, w czasie odbywających się międzynarodowych targów Expo '98. Budowlę nazwano imieniem żeglarza Vasco da Gamy w piećsetną rocznicę odkrycia przez niego drogi morskiej z Europy do Indii.
Most składa się z sześciu pasów ruchu, na których obowiązuje ograniczenie prędkości, tak jak na autostradzie do 120 km/h, wyjątkiem jest jedna sekcja gdzie ograniczenie prędkości wynosi 100 km/h. W deszczowe, wietrzne lub mgliste dni prędkość na moście ograniczona jest do 90 km/h. W przypadku, gdy ruch samochodowy wzrośnie do 52 tys. samochodów na dobę liczba pasów ruchu może być rozbudowana do ośmiu.
Sekcje mostuNa północnej granicy mostu znajdują się bramki, gdzie jest pobierana opłata w wysokości 2.15 euro (stawka w 2006 roku) za samochód osobowy, na południowej granicy brak bramek.
Decyzję o budowie mostu podjęto w drugiej połowie 1991 roku. W przetargu ogłoszonym przez Rząd Portugalii wygrała grupa Lusoponte - konsorcjum składające się z firm portugalskich, francuskich i brytyjskich. Konsorcjum otrzymało koncesje na pobieranie opłat przez 40 lat, w czasie których koszty budowy mają się zwrócić.
Całkowity koszt przeprawy mostowej wraz z drogami dojazdowymi oraz węzłami przedmostowymi oszacowano na około 1 mld USD. Projekt finansowano z kilku źródeł: subwencje państwa - 9%, Fundusz Unii Europejskiej - 35%, kredyt Europejskiego Banku Inwestycyjnego - 33% na gwarancje z syndykatu banków portugalskich i czterech banków międzynarodowych, pożyczka z Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali - 4% oraz od udziałowców konsorcjum Lusoponte.
Trwałość mostu zaprojektowanego przez firmę GIE Novaponte wynosi 120 lat oraz charakteryzuje go odporność na wiatr o sile 250 km/h oraz trzęsienie ziemi 4,5 razy silniejsze niż siła wstrząsu podczas trzęsienia ziemi z 1755 roku w Lizbonie.
Inwestycja była podzielona na cztery etapy, za każdą była odpowiedzialna inna firma, a nad wszystkim trzymało nadzór niezależne konsorcjum. Do pracy przy moście było zaangażowanych jednocześnie blisko 3300 robotników, którzy najpierw spędzili 18 miesięcy na przygotowaniach budowy, a dopiero kolejnych 18 miesięcy na budowie mostu.
