Muzeum Schnütgena (niem:Muzeum Schnütgen) - muzeum sztuki sakralnej w Kolonii, znajdujące się w romańskim kościele Św. Cecylii. Zawiera cenne zbiory średniowiecznej rzeźby, malarstwa witrażowego oraz rzemiosła artystycznego. Obok The Cloisters w Nowym Jorku i Musée national du Moyen Âge w Paryżu, kolońskie muzeum należy do największych kolekcji średniowiecznej rzeźby.
Alexander Schnütgen, założyciel muzeum, od roku 1870 przez lata następne nabywał zbiory sztuki. Wpierw zbiory zostały umieszczone w budynku dawnej siedziby Wallraf-Richartz-Muzeum - Kölner Hof, obecnie w tym miejscu znajduje się Muzeum Sztuki Stosowanej (Museum für Angewandte Kunst), następnie przeniesiono do klasztoru Św. Heriberta (Heribertkloster) na Deutz po drugiej stronie Renu. Po ostatniej wojnie zbiory przeniesiono do odbudowanego po zniszczeniach i zaadaptowanego dla celów muzealnych kościoła Św. Cecylii. Dnia 5 maja 1956 otwarto zbiory zwiedzającym. W muzeum miały miejsce kilka wielkich wystaw m.in. Rhein und Maas, poświęconej nadreńskiej i nadmozanskiej sztuce romańskiej, czy Die Parler und Schöne Still - Europäische Kunst unter den Luxemburgern, poruszająca temat międzynarodowego udziału Parlerów i ich wpływ na styl piękny w sztuce gotyckiej.
Muzeum Alexandra Schnütgena jest największą po paryskiej Musee de Cluny placówką gromadzącą dzieła plastyki średniowiecznej. Mediewalia tworzą przede wszystkim dzieła od przedromanizmu po późny gotyk. Są to dzieła rzeźby, malarstwa witrażowego i rzemiosła artystycznego. Romańską rzeżbę reprezentują m.in. orzechowy krucyfiks z kościoła Św. Jerzego, portal z kościoła Św. Cecylii (oba w Kolonii) późnoromańska Madonna z Akwizgranu z ok 1230 r. Z rzeźby gotyckiej m.in. Tronująca Madonna, Madonna z bramy Friesentor, konsola z popiersiem kobiecym przypisywana Heinrichowi Parlerowi. Liczne dzieła złotnictwa tworzą utensilia liturgiczne, relikwiarze, figurki kultowe, m.in. srebrna figura Św. Katarzyny z ok. 1380 r., XI-wieczny krzyż Św. Modualdusa, antaba z drzwi romańskich w kształcie stylizowanego lwa z XII wieku, emaliowany relikwiarz z przedstawieniami Żywotu Św. Tomasza Becketta z 1 poł XIII wieku, liczne paramenty liturgiczne i tekstylia z VIII-XVIII stulecia.
