Muzeum Narodowe w Szczecinie – muzeum wielodziałowe, gromadzące zbiory archeologii, sztuki dawnej i współczesnej, historyczne, numizmatyczne, nautyczne, etnograficzne.
Utworzone zostało 1 sierpnia 1945 roku jako polskie Muzeum Miejskie w Szczecinie. Założycielem i organizatorem placówki był przybyły z Poznania Lech Krzekotowski, a jego działania wspierał pionier szczecińskiego muzealnictwa - Kazimierz Haska. Muzeum przejęło pozostałości zbiorów Stadtmuseum na Hakenterasse (dziś Wały Chrobrego) i Pommersches Landesmuseum - dawniej Pałac Sejmu Stanów, przy ul. Staromłyńskiej 27, gdzie mieści się Galeria Sztuki Dawnej. Rozpoczęło także kolekcjonowanie polskiej sztuki współczesnej. W kolejnych latach zwiększało swoje zbiory najpierw dzięki depozytom z innych muzeów polskich, potem tworząc stopniowo kolekcje własne. Jednocześnie utraciło część zbiorów poniemieckich na rzecz innych muzeów warszawskich (szczególnie etnograficznych). Kopia posągu Bartolomeo Colleoniego z Wenecji, pochodząca z kolekcji Heinricha Dohrna (przez lata stojąca na dziedzińcu warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych), oraz marmurowa kopia posągu Mojżesza Michała Anioła (tamże), były "darem" Szczecina dla stolicy, wziętym ze szczecińskiego muzeum.
Jesienią 1947 roku muzeum zyskało status placówki okręgowej i jako Muzeum Pomorza Zachodniego sprawowało opiekę merytoryczną nad muzeami zachodniopomorskimi. W roku 1970 w uznaniu ponadregionalnej wartości zbiorów zostało podniesione do rangi Muzeum Narodowego. W latach 70. Muzeum Narodowe w Szczecinie wzbogaciło się o dalsze dwa gmachy: Ratusz Staromiejski, w którym utworzono Muzeum Historii Szczecina oraz lewe skrzydło budynku dawnej komendantury garnizonu twierdzy szczecińskiej, w którym dzisiaj mieści się Muzeum Sztuki Współczesnej.
Muzeum Narodowe w Szczecinie mieści się w pięciu siedzibach (czterech historycznych budynkach w centrum miasta i jednej ekspozycji w Gryficach):
Muzeum jest obecnie największą instytucją kultury w województwie zachodniopomorskim, sprawującą opiekę nad ponad 150 tys. obiektów, wśród których są arcydzieła sztuki średniowiecznej: Madonny z Dzieciątkiem z Gardna, najstarsze figury NMP na terenie Polski, romańskie kolumny z Kołbacza, krucyfiks z Kamienia Pomorskiego, „piękna Madonna” z Bukowa, cenne zabytki archeologiczne, w tym laska magiczna z poroża łosia sprzed 12 tys. lat z najstarszym przedstawieniem figuralnym na terenie Polski, zbiory nautologiczne, etnograficzne, a także cenne numizmaty. W szczecińskim muzeum znajduje się także największy w Polsce zbiór świadectw kultury materialnej krajów pozaeuropejskich - szczególnie cenna jest kolekcja sztuki afrykańskiej.
Imponujący zbiór stanowi nowa, stała wystawa "Złoty wiek Pomorza. Sztuka na dworze książąt pomorskich w XVI i XVII wieku". Ekspozycja, otwarta 18 listopada 2011, której jednym z najcenniejszych obiektów – będącym elementem wizualnej identyfikacji wystawy – jest „Portret Filipa I” pędzla Lucasa Cranacha Młodszego. Kolekcja szczecińskiego Muzeum jest największym istniejącym zbiorem związanym z mecenasowską działalnością książąt z dynastii Gryfitów. W trakcie przygotowań do wystawy wiele zabytków poddano gruntownej konserwacji, dzięki czemu odzyskały pierwotny wygląd i dawny blask. Aby wydobyć piękno renesansowych przedmiotów, zadbano również o nowoczesną infrastrukturę wystawienniczą, profesjonalne gabloty i oświetlenie. Przy omawianiu zagadnień związanych z kulturą i sztuką Pomorza wykorzystano prezentacje multimedialne.
Gmach Główny Muzeum Narodowego w Szczecinie