Palatyn (łac. Mons Palatinus) - jedno ze siedmiu wzgórz Rzymu, według tradycji (i ostatnich badań archeologicznych) uważane za miejsce najstarszej osady rzymskiej zwanej Roma quadrata. Tu w grocie zwanej Lupercal miała wilczyca karmić Romulusa i Remusa. Znajdowały się tu m.in. świątynia Wiktorii, świątynia Jowisza Statora, Dom Liwii, pałac Septimusa Sewera, pałac Domicjana. W okresie republiki Palatyn był dzielnicą bogatych willi (Cycerona, Krassusa, Marka Antoniusza).
Od czasów Oktawiana Augusta na Palatynie budowano pałace cesarskie. W średniowieczu wybudowano tu twierdzę rodu Frangipani, a w XVI w. wspaniałe ogrody Alessandro Farnese. Prace archeologiczne przeprowadzone na Palatynie (od XVIII w.) odsłoniły resztki osady i nekropoli latyńskiej oraz sabińskiej z VIII w. p.n.e. -VII w. p.n.e..
Średniowieczny kościół Św. Sebastiana posiada w apsydzie malowidła z XI w.
