Park Güell (hiszp. Parque Güell, katal. Parc Güell) - duży ogród z elementami architektonicznymi w Barcelonie przy ulicy Olot, bocznej alei Santuari de la Muntanya, w północno-centralnej części miasta.
Zaprojektowany przez katalońskiego architekta Antonio Gaudíego
na życzenie jego przyjaciela Eusebio Güella, przemysłowca
barcelońskiego, który - zauroczony angielskimi "miastami-ogrodami"
- przedsięwzięcie sfinansował. Projekt w założeniu był osiedlem dla
bogatej burżuazji mającym powstać na powierzchni 20 ha w pobliżu
tzw. Łysej Góry. Prace trwały w latch 1900-1914. Projektu tego
Gaudí nigdy nie ukończył. W 1922 roku władze Barcelony wykupiły
teren i przekształciły go w park miejski.
- Najciekawszymi elementami parku są:
- Dawna brama wejściowa z kutego żelaza wraz z przyległymi do
niej pawilonami.
- Schody wejściowe do głównego pawilonu. Gaudí umieścił w nich
trzy wysepki; pierwszej nadał formę groty, drugiej - węża na tle
katalońskiej flagi - symbolu mądrości, trzeciej - salamandry -
symbolu Plutona.
- Sala Kolumnowa - główny pawilon, który miał służyć za targ.
Liczy 86 kolumn o wzorach antycznych, w których środku są specjalne
kanały umożliwiające spływ wody z położonego nad pawilonem tarasu.
Dach sali ma kształt falisty i ułatwia tym bardziej spływ
deszczówki.
- Taras nad pawilonem kolumnowym przez architekta był nazywany
teatrem greckim. Opasany jest wyjątkowo długą ławką, która jest
jednocześnie gzymsem pawilonu pod nim.
- Dom, w którym mieszkał Gaudí nim przeprowadził się w pobliże
Sagrada Familia. Mieści się tam muzeum artysty.
W 1969 roku wpisano park na listę narodowych dóbr kultury, a od
1984 roku obiekt znajduje się na Liście światowego dziedzictwa
UNESCO.
