Pomnik Wolności w Rydze (łot. Brīvības piemineklis, potocznie przez Łotyszów zwany Mildą) - stojący w centrum Rygi symbol niepodległości państwa ustawiony w 1935 roku.
(1910-1915)]] Pomnik został wzniesiony w latach 1931-1935 na miejscu pomnika przedstawiającego Piotra Wielkiego na koniu, który stał tutaj przez pięć lat od 1910 roku przy Bulwarze Wolności (łot. Brīvības bulvāris, do I wojny światowej Aleksandrowskij Bułward) łączącym starówkę z nowym miastem.
Budowa została sfinansowana ze składek społeczeństwa i zrealizowana przez architekta Ernestsa Štālbergsa wg szkiców Kārlisa Zālego.
W 1945 roku planowano wysadzenie pomnika w powietrze, jednak jak głosi powszechne przekonanie, został uratowany przez pochodzącą z Rygi Wierę Muchinę, uczennicę Kārlisa Zālego
Jako optyczna przeciwwaga dla pomnika na drugim końcu bulwaru sto metrów dalej wzniesiono pomnik Władimira Lenina.
U stóp pomnika znajdują się symboliczne rzeźby przedstawiające Strażników Ojczyzny, Matkę-Łotwę, Rodzinę i Pracę. Na cokole umieszczono napis Za Ojczyznę i Wolność (łot. "Tēvzemei un Brīvībai").
Na szczycie 19-metrowego obelisku znajduje się dziewięciometrowa "alegoria wolności", statua uosabiająca niezależność Łotwy. W swoich dłoniach trzyma trzy gwiazdy symbolizujące trzy historyczne regiony państwa: Inflanty, Kurlandię z Semigalią i Łatgalię. W czasach ZSRR gwiazdy interpretowano oficjalnie jako symbol jedności republik bałtyckich.
W przeciwieństwie do pomnika Lenina usuniętego w 1991 roku kobieta, jak i umieszczone u podnóża rzeźby figury, skierowane są twarzą na Zachód, co ma symbolizować więź Łotwy z cywilizacją łacińską. Postaci ze spuszczoną głową, związane łańcuchami patrzą z kolei w kierunku wschodu.
