Cerkiew katedralna św. Aleksandra Newskiego - świątynia zbudowana w stylu rosyjsko-bizantyjskim na planie ośmiokąta z pięcioma absydami, przeznaczona na ok. 850 osób. Przysadzista wieża zakończona dachem i pięcioma wieżyczkami (od strony zachodniej), od środka polichromowana i zdobiona bogatą sztukaterią. W detalach widać wiele z bizantyjskiego przepychu: ornamenty, kapitele, pilastry. W cerkwi umieszczono witrażowe okna. Ikonostas posiada troje drzwi i jest rzeźbiony w drewnie dębowym.
Impulsem do budowy cerkwi stał się nieudany zamach na życie cara Aleksandra II 2 kwietnia 1879. Komitet budowy cerkwi zawiązał się 6 kwietnia. W jego skład wchodzą najwięksi łódzcy fabrykanci: Karol Scheibler, Juliusz Heinzel, Ludwik Meyer i Izrael Poznański. Już 16 kwietnia prezydent Łodzi Walerian Michał Makowiecki donosił władzom gubernialnym: "Mam zaszczyt donieść Waszej Wysokości, iż mieszkańcy miasta Łodzi, pragnąc upamiętnić dzień cudownego ocalenia drogocennego życia monarchy 2 kwietnia b.r., postanowili wystawić swoimi środkami prawosławną cerkiew św. Aleksandra Newskiego". Pod koniec roku do Sankt Petersburga udał się Hilary Majewski, aby zobaczyć tamtejszą architekturę. Na początku 1880 zatwierdzono projekt i wybrano działkę pod budowę przy ul. Widzewskiej (dzisiejsza ul. Kilińskiego 56). 8 maja 1884 odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego, a już w czerwcu budowla była gotowa - 11 czerwca odbyła się uroczystość poświęcenia świątyni.
Ustanowiona katedrą diecezji łódzko-poznańskiej pełni jednocześnie funkcję cerkwi parafialnej dekanatu Łódź.
