Wielkie Jezioro Gorzkie (arab. البحيرة المرة الكبرى; translit. al-Buhayrah al-Murra al-Kubra) – słonowodne jezioro położone pomiędzy północną i południową częścią Kanału Sueskiego, oddzielone przewężeniem od Małego Jeziora Gorzkiego. Zbiorniki te mają łączną powierzchnię ponad 250 km².
Większość jeziora administracyjnie należy do muhafazy Ismailia, tylko niewielka południowo-zachodnia część nalęży do muhafazy Suez.
Kanał nie posiada śluz, słona woda wpływa swobodnie z Morza Śródziemnego i Czerwonego, wymieniając wodę utraconą poprzez parowanie. Jezioro działa jako bufor kanału, redukując niebezpieczeństwo ze strony prądów pływowych.
Wskutek wybuchu wojny sześciodniowej w 1967 r. kanał zamknięto, unieruchamiając aż do 1975 r. 14 stojących na jeziorze okrętów (w tym 2 polskie jednostki: MS Bolesław Bierut i MS Djakarta). Okręty te nazwano Żółtą Flotą (ang. Yellow Fleet) od pustynnego piasku nieustannie pokrywającego ich pokłady. Załogi unieruchomionych jednostek zaczęły wydawać okolicznościowe, własnoręcznie wykonane znaczki pocztowe, obecnie poszukiwane przez kolekcjonerów.