Wzgórze Gowardana (sanskr.:गोवर्धन , trl. Govardhana) – święte wzgórze, znajdujące się koło miasta Vrindavan w Indiach. Jest to miejsce ważne dla wyznawców wisznuizmu a szczególnie krysznaizmu i Gaudija wisznuizmu.
Wzgórze jest uznawane za święte, ponieważ tu i w okolicach spędzili dzieciństwo i młodość dwaj boscy bracia: Kryszna i Balarama (będący razem Najwyższą Osobą Boga) a Kryszna jako dziecko dokonał cudu, podnosząc wzgórze Gowardana na jednym palcu ręki, aby osłonić pasterzy i krowy przed deszczem.
Według Śrimadbhagawatam Indra był zazdrosny o dziecko Krysznę, któremu wszyscy oddawali cześć jako Najwyższemu Absolutowi i źródłu wszystkich żywych istot, w tym także dewów. Dlatego Indra zebrał wszystkie chmury i nakazał im wylewać potoki wody na okolice Vrindavanu, gdzie z pasterzami przebywał Kryszna. Ulewa trwała nieprzerwanie przez 7 dni i nocy. Wówczas Kryszna jednym palcem podniósł wzgórze i trzymając je jak parasol, osłonił przed deszczem krowy i pasterzy. Indra musiał uznać się za pokonanego i zaczął modlić się do Kryszny, po czym odszedł do swojej niebiańskiej siedziby. Ten mit został spopularyzowany na świecie przez ruch Hare Kryszna.
Corocznie rzesze pielgrzymów podczas ceremonii parikrama okrążają Gowardanę modląc się, medytując i śpiewając pieśni religijne (bhadźan).
