Hydrogeologia
Silnie zasolone jezioro Yoa charakteryzuje się skomplikowanym procesem wymiany wód, który jest wspólny dla wszystkich jezior Ounianga.
Zmiany klimatyczne
Jezioro Yoa jest interesującym obiektem badań na temat globalnych zmian klimatu. Zespół naukowców Uniwersytetu Kolońskiego pod kierownictwem Stefana Kröpelina pobrał rdzeń wiertniczy z osadów na dnie jeziora. Ponieważ jezioro Yoa istnieje nieprzerwanie od wilgotnego okresu tzw. Zielonej Sahary, to osady na jego dnie były chronione przed erozją i rozproszeniem. Analiza pyłków w rdzeniu wykazała, że przemiana lasu w pustynię w okolicy jeziora Yoa odbyła się stopniowo. W międzyczasie występowały okresy roślinności krzewiastej i trawiastej, zanim okolica przekształciła się ostatecznie w pustynię. Wniosek ten jest sprzeczny z pracą Petera de Menocala i jego kolegów z Uniwersytetu Columbii, którzy w 2000 r. wydobyli rdzeń wiertniczy z osadów oceanicznych przy zachodnich brzegach Mauretanii. Ze względu na dużą ilość pyłu w rdzeniu, autorzy doszli do wniosku, że powstanie pustyni było bardzo szybkie i zaszło w okresie kilkuset lat.
Różnica między tymi dwoma wynikami, przy bliższym zapoznaniu się, nie jest zaskakująca. Rdzeń oceaniczny przedstawia przebieg zdarzeń w całej północnej części kontynentu afrykańskiego, podczas gdy dane z jeziora Yoa pokazują dokładniejsze informacje na temat warunków panujących na zachód i na południe od niego. Z obszarów tych pochodziły materiały, którymi dominujące w okresie holocenu pasaty pokryły dno jeziora. Możliwym jest też, że oba procesy zachodziły równolegle i północna Afryka szybko stała się sucha, ale w pewnych okolicach proces pustynnienia przebiegał poprzez szereg stadiów pośrednich.
