Zakazane Miasto (chiń. 故宫, Gu Gong) – zbudowane w Pekinie, wewnątrz Wewnętrznego Miasta, za panowania dynastii Ming. Otoczone murem obronnym i fosą. Mury zdobią wieże przykryte wielopiętrowymi dachami pokrytymi żółtą dachówką. Kompleks rozplanowano wzdłuż głównej osi północ – południe. Zajmuje obszar o długości 960 m i szerokości 760 m. Od południa prowadzi do niego Brama Niebiańskiego Spokoju T'ien-anmen. Naprzeciwko bramy usytuowany jest budynek Hali Najwyższej Harmonii T'aihotien zbudowany w 1627. Dalej, wzdłuż tej samej osi mniejszy pawilon Czunghotien, w którym cesarz przygotowywał się do uroczystości i Paohotien – sala audiencji. Wszystkie trzy budynki oficjalnej części pałacu zbudowano na trójstopniowym, marmurowym cokole, którego ściany ozdobiono reliefem. Od bieli tarasu odbija czerwień podpierających dach słupów. Masywny dach pokrywa lśniąca, złotożółta dachówka. W najokazalszym pawilonie T'aihotien odbywały się uroczystości koronacyjne, z okazji urodzin cesarza i Nowego Roku.
Za częścią oficjalną, oddzielona murem i bramą Kienkingmen znajduje się część prywatna, również złożona z trzech, umieszczonych wzdłuż tej samej osi obiektów: pałacu Kienkinggong (Pałac Niebiańskiej Czystości), pałacu Kunninggong (Pałac Ziemskiego Spokoju) – rezydencje cesarskiej pary oraz pawilonu Kiaotaitien (Sala Jedności łącząca parę cesarską). Pełen harmonii układ stanowił odzwierciedlenie filozofii, w której pierwiastek żeński i męski łączą się. Budowle oskrzydlono pomocniczymi pawilonami. W sumie, na terenie Zakazanego Miasta wzniesiono ok. 800 pałaców i wiele mniejszych pawilonów. Całość, wraz z ogrodami i trzema sztucznymi stawami, tworzyła zamkniętą kompozycję. Pałac cesarski został wpisany w 1987 na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Już poza Zakazanym Miastem, za jego północno-zachodnim murem znajduje się Park Beihai. Na północ od zabudowań Gu Gong położony jest Park Jingshan.
Większość zabudowań wzniesionych za panowania dynastii Ming uległa zniszczeniu. Mandżurska dynastia Ts'ing odbudowała je.
Po ustanowieniu republiki w 1912, część zewnętrzną Zakazanego Miasta udostępniono jako muzeum, w części wewnętrznej do roku 1924 nadal mieszkał cesarz.
Podczas inwazji japońskiej Zakazane Miasto uległo poważnym zniszczeniom. Po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej Zakazane Miasto zostało odbudowane i w 1965 ponownie udostępnione jako muzeum.
W okresie rewolucji kulturalnej w Zakazanym Mieście z rozkazu Zhou Enlaia stacjonowało wojsko mające chronić je przed zniszczeniem ze strony hunwejbinów.
