Zamek św. Hilariona – twierdza położona w paśmie górskim Kierinia, kilka kilometrów od Kirenii na Cyprze (de facto Cypr Północny). Znajduje się na wysokiej skale 732 metry n.p.m.. Obok Kantary i Buffavento był jedną z trzech warowni broniących wybrzeża wyspy.
Zamek został nazwany na cześć pustelnika, który przybył tutaj z Palestyny w VI wieku. Po śmierci został tu pochowany, a wokół jego grobu około X/XI wieku został wzniesiony klasztor. Począwszy od XI wieku Bizantyjczycy rozpoczęli budowę fortyfikacji, która wraz z twierdzami Buffavento i Kantara miały bronić wyspę przed inwazją arabską.
Niektóre części zamku zostały przebudowane tak by Lusignanowie mogli używać je jako letnią rezydencję. Podczas rządów Lusignanów, zamek był przedmiotem czteroletnich (1228-1232) zmagań między cesarzem rzymskim Fryderykiem II i regentem Janem z Ibelinu w sprawie kontroli nad Cyprem.
Znaczna część zamku została rozebrana przez Wenecjan w XV wieku aby zmniejszyć jego koszty utrzymania.
