Zbiornik Rybiński (ros. Рыбинское водохранилище, Rybinskoe Vodokhranilische) - duże jezioro zaporowe w Rosji przy ujściu rzek Szeksna i Mołoga do Wołgi.
Budowa rybińskiego węzła energetycznego, dla którego utworzono Zbiornik Rybiński, rozpoczęła się w 1935 r. Oficjalne otwarcie nastąpiło 13 kwietnia 1941, ale napełnianie zbiornika trwało do 1947 r. W tym czasie zatopiono: 3645 km² lasów, 663 wioski i jedno miasto (Mołoga). Osobliwością zbiornika jest to, że przy niskim lustrze wody nad powierzchnię wody wynurzają się kopuły zatopionych cerkwi. Widoczne jest to zwłaszcza w okolicach dużej wsi Brejtowo oraz miasta Poszechonie.
Oficjalne otwarcie 13 kwietnia 1941. Współrzędne geograficzne środka: 37°30′E. i 58°30′ N.
Przesiedlono: 130 000 osób
Moc Rybińskiej Elektrowni Wodnej 346 MW.
Transport wodny, rybołówstwo
Od północno-zachodnich brzegów Zbiornika Rybińskiego często odrywają się duże płyty torfu, porośnięte roślinnością, a nawet mniejszymi drzewami. Te mikrobiosystemy dryfują swobodnie po całym akwenie, stanowiąc z jednej strony atrakcję dla pasażerów statków wycieczkowych, z drugiej utrudniając nawigację na torze wodnym, wytyczonym z daleka od brzegów.
Porty: Czerepowiec, Rybińsk
